نام کالای مورد نظر خود را جستجو کنید
اسم اصلی حاجی شیخ ، محمدرضا خزاییه. همه ۸۶ سال زندگیش رو توی روستای خونیک تجن زندگی کرده و از راه کشاورزی و دامداری روزگار میگذرونه. بیآبی حاجی شیخ رو مثل خیلی از کشاورزهای دیگه اذیت کرده و امیدواره که مشکل کمآبی کمتر بشه تا هم کشاورزی رونق بگیره و هم علوفه برای دامها راحتتر پیدا بشه. آقای خزایی از اون کشاورزهای کار درستیه که از کود و سم شیمیایی استفاده نمیکنه و زمینهاش رو هم با آب قنات آبیاری میکنه. اما بهخاطر بیآبی گاهی اونقدر آب کمه که مجبور میشه با آب تانکرهایی که از سد میارن زمینها رو آبیاری کنه.
محمدرضا خزایی اهل روستای خونیک تجن در استان خراسان جنوبیه، ۸۶ سال داره و در روستا با نام حاجی شیخ شناخته میشه. حاجی شیخ ده تا فرزند داره، سه پسر و هفت دختر. بچهها و همسر حاجی شیخ در کار کشاورزی به حاجی کمک زیادی میکنند و همراهش هستند. محل زمینهای حاجی شیخ، در کشمون روستای خونیکه و حدود یک هکتار زمین زعفران داره.
حاجی شیخ کشاورزی رو از بچگی و از پدرش یاد گرفته. اون زمینها رو با روش غرقابی و با آب قنات روستای خونیک آبیاری میکنه، البته به خاطر خشکسالی و کمبود آب، گاهی ناچاره با تانکری که از سد آب میاره، زمینها رو آبیاری کنه.
حاجی شیخ علاوه بر کشاورزی به دامداری هم مشغوله و چند گاو و گوسفند داره، که به خاطر همین هم هر روز در کشمونهای خونیک در حال جمع آوری علوفه برای دامهای خودشه. گاوهای حاجی شیری هستند و شیر گاوها رو به کارخانه لبنیات میفروشه. شیوه آشنایی حاجی شیخ با کشمون، همسایهشون، طیبه خانم بود که قبل از حاجی زعفرانش رو به کشمون آورده بود و او هم از طریق طیبه خانم با کشمون آشنا شد.
حاجی شیخ در کشاورزی از سم و آفتکش استفاده نمیکنه و برای بهبود محصولش از کود حیوانی گاو و گوسفندهای خودش استفاده میکنه و به موقع شخم میزنه تا محصول با کیفیتی به بازار عرضه کنه. حاجی شیخ بی آبی گله داره و میگه به دلیل کمبود آب امسال محصولات کمی برداشت کرده. امید داره که آب دوباره زیاد بشه و بتونه محصول زیادی داشته باشه، این خشکسالی تموم بشه و علوفه برای حیوانات هم فراهم بشه. آرزوی حاجی شیخ ازبین رفتن بیماری کرونا و سلامتی همه مسلمانانه.