بیوگرافی احمد اصغری

آقای احمد اصغری شالیکار اهل روستای علی‌نوده شهرستان رشته. احمد آقا از بچگی با کشاورزی آشنایی داشت و بعد از تموم کردن سربازی اومد سراغ زمین‌های خانوادگی و رسما کشاورز شد. حدود ۲۵ ساله که کشاورزه و با مطالعاتی که داشته و تجربیاتی که کسب کرده الان یه شالیکار حرفه‌ایه. آقای اصغری بیش از ۳۰۰۰۰ متر مربع کشت و کار داره که بخشیش متعلق به خودشه و بخشیش متعلق به خواهر و برادراشه. احمد آقا با روش های سنتی کار می‌کنه و میگه تا وقتی توان داشته باشه همین کارو ادامه میده.

قصه زندگی احمد اصغری

احمد اصغری شالیکار حدودا ۴۵ ساله، اهل روستای علی‌نوده در کوچصفهانه. کوچصفهان یکی از بخش‌های شهرستان رشت در استان گیلانه.

احمدآقا وقتی دیپلم گرفت و سربازیش تموم شد می‌تونست و حتی علاقه داشت مث خیلی از هم سن و سالاش بره دانشگاه، یا اینکه با همون دیپلم بره سراغ یه کار دولتی، اما به‌خاطر تنهایی خانواده و اینکه یکی باید کارای کشاورزی خانواده رو پیش می‌برد اومد سراغ کشاورزی.

 

 

اوایل تا چند سال برای کارای اصلی از بقیه کمک می‌گرفت اما از حدود سال ۸۴-۸۵ تا الان دیگه خودش همه‌‌ی کارای اصلی رو انجام میده.

احمد آقا علاوه بر ۱۱۰۰۰ متر زمین خودش، به صورت مُناسبه، زمین‌های خواهر و برادراش با وسعت حدود ۲.۵ هکتار رو هم کشت می‌کنه. مُناسبه روشیه که در اون شالیکار روی زمین شخص دیگه‌ای کشت می‌کنه و طبق توافق، درصدی از محصول رو بهش میده. با وجود اینکه عُرف منطقه بین شالیکار و صاحب زمین، دو به یکه ولی آقای اصغری چون برای خواهر و برادر خودشه نصف نصف باهاشون حساب می کنه.

احمد آقا در منطقه به نسبت بقیه شالیکارا، بیشترین محصول رو از شالیزارش برداشت می‌کنه، دلیل این نتیجه و راندمان بالا از نظر خودش اینه که چون کشاورزی کار اصلیشه و منبع درآمد دیگه نداره، تمام تمرکزشو روی این کار گذاشته و درصد ضایعاتش رو کم کرده، که منجر به این شده که برداشتش در واحد هکتار، نسبت به سایرین کمی بیشتر باشه.

 

 

علاوه بر این، آقای اصغری جزو معدود شالیکاراییه که از آزمایش خاک برای برنامه‌‌ریزی کوددهی به محصولش استفاده می‌کنه. این آزمایش باعث میشه کود بیش از حد به محصولش نده. احمد آقا، سعی کرده بقیه کشاورزا رو هم درباره مزیت آزمایش خاک آگاه کنه و مزیت هاشو بهشون گفته. با این کار باعث شده که سال قبل افراد دیگه‌ای هم از کشاورزای اطرافش این آزمایشو انجام بدن.
آقای اصغری، در مراحل کشت و کار از ماشین‌آلات استفاده نمی‌کنه و همه‌ی این مراحل رو دستی انجام میده و میگه تا زمانی که توانش رو داشته باشه و مشکل کمبود کارگر هم نباشه به این روش ادامه میده.

احمد آقای اصغری برای بهبود کیفیت کشاورزیش کلاس آموزشی نرفته و بیشتر یاد گرفته‌هاش تجربی بوده. یه چیزایی هم از همکارا سعی کرده یاد بگیره و اهل مطالعه هم هست. 

خودش درباره‌ی کیفیت کارش میگه: از سال اول که این‌طور نبوده. کار نیکو کردن از پر کردنه. وقتی آدم چند سال توی یه کار زحمت می‌کشه بالاخره عیب و ایرادات خودشو پیدا می‌کنه و سعی می‌کنه محاسن کارش اضافه بشه.

 

 

یکی از محصولات آقای اصغری که توی کشمون فروخته میشه برنج دودیه. برنج دودی آقای اصغری از نوع صدری زودرسه که یکی از انواع برنج هاشمیه. آقای اصغری کاملا به روش سنتی برنج رو خشک و دودی می‌کنه. موقع خشک کردن برنج، روی هیزم کمی سبوس برنج هم میریزه تا ذغال ماندگاری بیشتری پیدا کنه. برنج دودی‌ای که احمد آقا تولید می‌کنه بوی دود ملایمی داره که به‌خاطر استفاده از همین سبوس برنجه. (عکس بالا عکس دودخانه‌ی آقای اصغریه،یعنی جایی که برنجا رو خشک می‌کنن و دودی میشه)

احمد آقا در کنار شالیکاری، صیفی‌جات مصرفی خانواده رو هم خودش کشت می‌کنه و یه دامداری کوچیک هم داره که بیشتر مصرف خانواده رو تامین می‌کنه و گاهی هم که تولید بیشتر از نیازه محصولات دامداری رو هم می‌فروشه.

 

 

آقای اصغری ازدواجش و به دنیا اومدن پسرش،آرین، که الان ۱۱ سالشه رو دوتا از بهترین اتفاقای زندگیش میدونه. متاسفانه اتفاقات تلخ هم توی زندگیش زیاد بوده از جمله اینکه یه بار تصادف کرده و تا پای مرگ رفته. بعد از اون تصادف هم ۴ روز توی کما بوده. البته این که بعد از ۴ روز به طور معجزه‌آسایی از کما بیرون اومده رو اتفاق شیرینی میدونه.
برای وضعیت زندگی خدا رو شکر می کنه که با سعی و تلاش تونسته از نظر رفاه زندگی در حد متوسط باشه. از کشاورز بودنش راضیه اما گاهی از برخورد کارمندای اداره‌ها که با کشاورزا برخورد خوبی ندارن ناراحت میشه و فکر می‌کنه که کاش اونم رفته بود سراغ کارمندی ولی مث اونا با مردم برخورد نمی‌کرد.